بيانيه انجمن اسلامي دانشگاه شهيد رجايي
و جمعي از فعالين دانشجويي
دانشجویان زندانی را آزاد کنید
طی چند هفته اخیر شاهد بازداشت فعالین دانشجویی توسط ماموران امنیتی حاکمیت بوده ایم ، در شرایطی که همزمان فضای فعالیتهای سیاسی و اجتماعی در خارج از دانشگاه نیز روز به روز محدودتر می شود . از زمانی که تحرکات دانشجویی در ایران آغاز گردیده در هر موقعیتی که دانشجویان به این نتیجه رسیده اند که باید دست به اعتراض و انتقاد بزنند بی تفاوت نبوده اند واگر غیر از این باشد جای تاسف است .
زمانی که بخواهند اعتراض و انتقاد را از این قشر که یکی از مهمترین وظایفش است بگیرند،در این حالت چه می توان گفت ؟ اگر این خفقان واستبداد نیست چه نامی روی آن می گذارید؟ اگر نمی خواهید کسی کوچکترین اعتراضی بکند فکر می کنید کار به کجا بکشد !؟
تاریخ شاهد است و اندیشه گواهی می دهد :
مبارزه برای آزادی و عدالت هیچ گاه در برابر این خفقان و استبداد سر خم نکرده و نخواهد کرد .
معترضین را بازداشت می کنید ، اما اعتراض مدنی را نمی توانید بازداشت کنید .
آزادی خواهان را می توان در بند کشید ،اما آزادی در بند نخواهد شد .
عدالت خواهان را می توانید بکشید ،عدالت فنا ناپذیر است .
چشمانتان را نسبت به آینده بسته اید ، اما همین زمان است که عریانی ، استبداد را نمایان خواهد کرد و آزادی و عدالت عاقبت جوانه خواهد زد .
دیگر نمی توانید در بوق و کرنا بدمید که پادشاه با کبکبه و دبدبه اش می خواهد لباس های فاخرش را به رخمان بکشد ، یک نفر در جمعیت فریاد بر می آورد که پادشاه لخت است ، آری استبداد و خفقان عریان است تنها کافیست چشمانمان را باز کنیم .
نسل در پی نسل می آید و ما همچنان اهدافمان با هدف هایی که در زمان انقلاب مشروطه مطرح کردیم تفاوتی نکرده است . همان چیزهایی را می خواهیم که صد سال پیش برایشان مبارزه می کردیم . هنوز در پله اول مانده ایم .
همواره نسل جدید نسل پیش را "نفی " می کند و گاهی به دارش می کشد و می خواهد نسل بعد از خودش را مانند خودش بسازد . همه نسل های ما تا به حال سوخته اند . آیا نسلی خواهیم داشت که بخواهد نسل های گذشته را " نقد " کند و برای بازماندگان نسل قبلی آرامش و رفاه بخواهد ، نه این که کاری کند که بگریزند یا دنبال جایی بگردند که مخفی شوند !؟ نسلی که می خواهد ، نسل بعدیش خلاق باشد و خودش بنیانی تازه برای خودش بنا کند !؟نسلی که نمی خواهد از انسان هایی که تربیت می کند یک توده گوشت بسازد ، آیا چنین نسلی خواهیم داشت ؟
فضای فعالیتهای فکری و سیاسی در شرایط امروز به شدت محدود است . شبه گروههایی هم که امروز تریبونی برای خود یافته اند و مدعی سردمداری مبارزات اجتماعی و سیاسی شده اند ، تبدیل به باندهایی مافیایی شده و دیواری به دور خود کشیده اند و هر که غیر خود را تندرو و غیر منطقی و... می دانند .کسی باید به این آقایان گوشزد کند که در این شرایط محافظه کاری ننگ است.
بایکوت خبری به این معنی است که شما هم شریک جرمید و اساسا امروزه برای مردم اعتمادی باقی نمانده است.شما هم شهوت قدرت دارید،کما اینکه زمانی هم که در راس بودید فقط شعار دادید و بس.جای سوال است که چرا محمود احمدی نژاد را محکوم می کنید که فقط شعار می دهد !؟
شما از یک جنس هستید ؛ اما با رویه های مختلف . نقاب هایتان را بردارید زیرا مردم درون شما را دیده اند . هر اعتراضی که سرکوب شود ذات اعتراض مدنی زنده است . آزادی و عدالت ، اندیشه ، از بین نمی رود بلکه به صورت همان اندیشه وارد توده ها شده وتبدیل به نیروی مادی خواهد شد . مبارزه اینگونه شکل خواهد گرفت و به هیچ وجه نمی توان با آن مقابله کرد .
تنها یک راه برای شما مانده است ، تسلیم این اندیشه ها شوید تا رهایی را به دست آورید .
طی چند هفته اخیر شاهد بازداشت فعالین دانشجویی توسط ماموران امنیتی حاکمیت بوده ایم ، در شرایطی که همزمان فضای فعالیتهای سیاسی و اجتماعی در خارج از دانشگاه نیز روز به روز محدودتر می شود . از زمانی که تحرکات دانشجویی در ایران آغاز گردیده در هر موقعیتی که دانشجویان به این نتیجه رسیده اند که باید دست به اعتراض و انتقاد بزنند بی تفاوت نبوده اند واگر غیر از این باشد جای تاسف است .
زمانی که بخواهند اعتراض و انتقاد را از این قشر که یکی از مهمترین وظایفش است بگیرند،در این حالت چه می توان گفت ؟ اگر این خفقان واستبداد نیست چه نامی روی آن می گذارید؟ اگر نمی خواهید کسی کوچکترین اعتراضی بکند فکر می کنید کار به کجا بکشد !؟
تاریخ شاهد است و اندیشه گواهی می دهد :
مبارزه برای آزادی و عدالت هیچ گاه در برابر این خفقان و استبداد سر خم نکرده و نخواهد کرد .
معترضین را بازداشت می کنید ، اما اعتراض مدنی را نمی توانید بازداشت کنید .
آزادی خواهان را می توان در بند کشید ،اما آزادی در بند نخواهد شد .
عدالت خواهان را می توانید بکشید ،عدالت فنا ناپذیر است .
چشمانتان را نسبت به آینده بسته اید ، اما همین زمان است که عریانی ، استبداد را نمایان خواهد کرد و آزادی و عدالت عاقبت جوانه خواهد زد .
دیگر نمی توانید در بوق و کرنا بدمید که پادشاه با کبکبه و دبدبه اش می خواهد لباس های فاخرش را به رخمان بکشد ، یک نفر در جمعیت فریاد بر می آورد که پادشاه لخت است ، آری استبداد و خفقان عریان است تنها کافیست چشمانمان را باز کنیم .
نسل در پی نسل می آید و ما همچنان اهدافمان با هدف هایی که در زمان انقلاب مشروطه مطرح کردیم تفاوتی نکرده است . همان چیزهایی را می خواهیم که صد سال پیش برایشان مبارزه می کردیم . هنوز در پله اول مانده ایم .
همواره نسل جدید نسل پیش را "نفی " می کند و گاهی به دارش می کشد و می خواهد نسل بعد از خودش را مانند خودش بسازد . همه نسل های ما تا به حال سوخته اند . آیا نسلی خواهیم داشت که بخواهد نسل های گذشته را " نقد " کند و برای بازماندگان نسل قبلی آرامش و رفاه بخواهد ، نه این که کاری کند که بگریزند یا دنبال جایی بگردند که مخفی شوند !؟ نسلی که می خواهد ، نسل بعدیش خلاق باشد و خودش بنیانی تازه برای خودش بنا کند !؟نسلی که نمی خواهد از انسان هایی که تربیت می کند یک توده گوشت بسازد ، آیا چنین نسلی خواهیم داشت ؟
فضای فعالیتهای فکری و سیاسی در شرایط امروز به شدت محدود است . شبه گروههایی هم که امروز تریبونی برای خود یافته اند و مدعی سردمداری مبارزات اجتماعی و سیاسی شده اند ، تبدیل به باندهایی مافیایی شده و دیواری به دور خود کشیده اند و هر که غیر خود را تندرو و غیر منطقی و... می دانند .کسی باید به این آقایان گوشزد کند که در این شرایط محافظه کاری ننگ است.
بایکوت خبری به این معنی است که شما هم شریک جرمید و اساسا امروزه برای مردم اعتمادی باقی نمانده است.شما هم شهوت قدرت دارید،کما اینکه زمانی هم که در راس بودید فقط شعار دادید و بس.جای سوال است که چرا محمود احمدی نژاد را محکوم می کنید که فقط شعار می دهد !؟
شما از یک جنس هستید ؛ اما با رویه های مختلف . نقاب هایتان را بردارید زیرا مردم درون شما را دیده اند . هر اعتراضی که سرکوب شود ذات اعتراض مدنی زنده است . آزادی و عدالت ، اندیشه ، از بین نمی رود بلکه به صورت همان اندیشه وارد توده ها شده وتبدیل به نیروی مادی خواهد شد . مبارزه اینگونه شکل خواهد گرفت و به هیچ وجه نمی توان با آن مقابله کرد .
تنها یک راه برای شما مانده است ، تسلیم این اندیشه ها شوید تا رهایی را به دست آورید .
No comments:
Post a Comment