مردمِ آزاده يِ ايران، رفقا؛
مگر يادتان رفته است خاطره ي کشتارهاي دهه شصت را؟ قتل هاي زنجيره اي دهه هفتاد را؟ واقعه ي هجده تير را؟ سرکوب وحشيانه ي کارگران، دانشجويان، زنان و معلمان را؟ امروز، در ميان سکوت بي شرمانه ي رسانه ها و خبرگزاري هاي داخلي و خارجي، از روزنامه نگاران حرامزاده ي وطني گرفته تا سرمايه داران خارجي، ديگر بار، جنبش چپ ايران نشان داد که موجي فراگير و مدام است که در تمامي دانشگاه ها، کارخانه ها، خيابان ها و کانون ها نفوذ کرده و همگي را به مکتبِ خيابانيِ خود آلوده ساخته است. جنبش چپ، فعاليتي درون دانشگاهي نيست که با پذيرش سلطه يِ مسئولانِ دانشگاه نفس بکشد؛ جنبشي ست که تا پيروزي نهايي و دستيابي به دنيايي آزاد و برابر تلاش مي کند. مبارزان اين جنبش ابژه هايي آلوده اند، که کارشان آلودگيِ تک تکِ سلول هايِ اين جامعه است. ابژه هايي که با خروج از چرخه هاي آموزش و مصرف و خانواده، جنبش آلودگي را به پيش مي برند و پيوند دهنده ي مبارزات دانشجويي و کارگري اند.
مردمِ آزادي خواهِ جهان، رفقا؛
سيزده آذر بار ديگر قدرت، شعور و شور سياسي جنبش چپ دانشجويي را نشان داد. حرکتي که ثابت کرد، جنبش چپ محدود به چند شهر و دانشگاه و مجله و کانون نيست بل که قدرتي ست فراگير، که پرشورترين و آزاده ترين مبارزان را شامل مي شود. در حاليکه بيش از دو هفته از دستگيريِ عزيزترين يارانِ اين مرز و بوم مي گذرد، بايد دانست که سکوت هر فرد، نشانه ي پذيرش جامعه پدرشاهي و نتيجتاً حرامزادگي اوست. ياراني که به دلايلي دروغين، هم اکنون در بدترين شرايطِ روحي و جسمي به سر مي برند و پذيرنده يِ سخت ترين شکنجه ها و آزارها هستند. دانشجوياني که فرياد نه به جنگ، نه به استبداد حکومتي و نه به دانشگاه را سردادند و خواستار آزادي و برابري انسان ها بودند. اين آيا غير انساني ست؟ پس چيست سکوتِ روشنفکران و نويسندگان و فيلسوفان پر مدعاي داخلي و خارجي؟ گوسفنداني که تنها بدنبالِ مجوزِ کتاب هايِ جديدشان هستند و سکوتشان، تنها به حيات بيشتر ِجامعه يِ فاشيستي، مذهبي و سرمايه داري کمک مي کنند.
رفقا؛
امروز جنبش چپ ايران نشانه ي يک آگاهيِ عميقِ سياسي ست. آگاهي اي که تنها انقلاب را طلب مي کند و هيچ گونه سازش و مبادله اي را در اين راه خواستار نيست. رفقا، راهي جز انقلاب باقي نمانده است و انقلاب تنها آلترناتيوي ست که مي تواند اين حرامزادگانِ سرکوب گر و استبداد طلب را ريشه کن کند. پس بياييد بار ديگر به پا خيزيم و فرياد "نه" را بلندتر از هميشه در تاريخ طنين انداز سازيم. فريادي که تحقق اش پيوند دانشجو و کارگر را مي طلبد که گشاينده يِ مبارزه يِ طبقاتي ست.
ما دانشجويانِ آزادي خواه و برابري طلب دانشگاه صنعتي سهند تبريز، ضمن اعلامِ حمايت کامل خود از جنبشِ چپِ دانشجويي و کارگريِ ايران، دستگيري هاي اخير فعالانِ چپِ دانشجويي و کارگري را محکوم مي کنيم و اعلام مي داريم که صدور اين بيانيه تنها بيانگرِ رسانه ايِ حضور و قدرت ماست و مسلماً در برابر اتفاقات اخير، با تمام نيروهايِ موجود و در کنارِ رفقاي دانشجو و مردمِ آزاده يِ ايران، تا آزادي بي قيد و شرط تماميِ رفقايِ دانشجويِ زنداني و تا برقراريِ آزادي و برابري مي ايستيم.
زنده باد سوسياليسم.
مگر يادتان رفته است خاطره ي کشتارهاي دهه شصت را؟ قتل هاي زنجيره اي دهه هفتاد را؟ واقعه ي هجده تير را؟ سرکوب وحشيانه ي کارگران، دانشجويان، زنان و معلمان را؟ امروز، در ميان سکوت بي شرمانه ي رسانه ها و خبرگزاري هاي داخلي و خارجي، از روزنامه نگاران حرامزاده ي وطني گرفته تا سرمايه داران خارجي، ديگر بار، جنبش چپ ايران نشان داد که موجي فراگير و مدام است که در تمامي دانشگاه ها، کارخانه ها، خيابان ها و کانون ها نفوذ کرده و همگي را به مکتبِ خيابانيِ خود آلوده ساخته است. جنبش چپ، فعاليتي درون دانشگاهي نيست که با پذيرش سلطه يِ مسئولانِ دانشگاه نفس بکشد؛ جنبشي ست که تا پيروزي نهايي و دستيابي به دنيايي آزاد و برابر تلاش مي کند. مبارزان اين جنبش ابژه هايي آلوده اند، که کارشان آلودگيِ تک تکِ سلول هايِ اين جامعه است. ابژه هايي که با خروج از چرخه هاي آموزش و مصرف و خانواده، جنبش آلودگي را به پيش مي برند و پيوند دهنده ي مبارزات دانشجويي و کارگري اند.
مردمِ آزادي خواهِ جهان، رفقا؛
سيزده آذر بار ديگر قدرت، شعور و شور سياسي جنبش چپ دانشجويي را نشان داد. حرکتي که ثابت کرد، جنبش چپ محدود به چند شهر و دانشگاه و مجله و کانون نيست بل که قدرتي ست فراگير، که پرشورترين و آزاده ترين مبارزان را شامل مي شود. در حاليکه بيش از دو هفته از دستگيريِ عزيزترين يارانِ اين مرز و بوم مي گذرد، بايد دانست که سکوت هر فرد، نشانه ي پذيرش جامعه پدرشاهي و نتيجتاً حرامزادگي اوست. ياراني که به دلايلي دروغين، هم اکنون در بدترين شرايطِ روحي و جسمي به سر مي برند و پذيرنده يِ سخت ترين شکنجه ها و آزارها هستند. دانشجوياني که فرياد نه به جنگ، نه به استبداد حکومتي و نه به دانشگاه را سردادند و خواستار آزادي و برابري انسان ها بودند. اين آيا غير انساني ست؟ پس چيست سکوتِ روشنفکران و نويسندگان و فيلسوفان پر مدعاي داخلي و خارجي؟ گوسفنداني که تنها بدنبالِ مجوزِ کتاب هايِ جديدشان هستند و سکوتشان، تنها به حيات بيشتر ِجامعه يِ فاشيستي، مذهبي و سرمايه داري کمک مي کنند.
رفقا؛
امروز جنبش چپ ايران نشانه ي يک آگاهيِ عميقِ سياسي ست. آگاهي اي که تنها انقلاب را طلب مي کند و هيچ گونه سازش و مبادله اي را در اين راه خواستار نيست. رفقا، راهي جز انقلاب باقي نمانده است و انقلاب تنها آلترناتيوي ست که مي تواند اين حرامزادگانِ سرکوب گر و استبداد طلب را ريشه کن کند. پس بياييد بار ديگر به پا خيزيم و فرياد "نه" را بلندتر از هميشه در تاريخ طنين انداز سازيم. فريادي که تحقق اش پيوند دانشجو و کارگر را مي طلبد که گشاينده يِ مبارزه يِ طبقاتي ست.
ما دانشجويانِ آزادي خواه و برابري طلب دانشگاه صنعتي سهند تبريز، ضمن اعلامِ حمايت کامل خود از جنبشِ چپِ دانشجويي و کارگريِ ايران، دستگيري هاي اخير فعالانِ چپِ دانشجويي و کارگري را محکوم مي کنيم و اعلام مي داريم که صدور اين بيانيه تنها بيانگرِ رسانه ايِ حضور و قدرت ماست و مسلماً در برابر اتفاقات اخير، با تمام نيروهايِ موجود و در کنارِ رفقاي دانشجو و مردمِ آزاده يِ ايران، تا آزادي بي قيد و شرط تماميِ رفقايِ دانشجويِ زنداني و تا برقراريِ آزادي و برابري مي ايستيم.
زنده باد سوسياليسم.
No comments:
Post a Comment