بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سهند به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو

از زمان تاسیس اولین دانشگاه در ایران تا به امروز آنچه جنبش دانشجویی را از سایر جریان های اجتماعی ممتاز کرده است، تحرک و پویایی آن است. بر خلاف حکومت ها که رفته رفته قامت دیکتاتوری به خود می گیرند و با اعمال زور همواره سعی در باز تولید خویش دارند، دانشجو با حرکت سیالش، عرصه را برای بعد از خود مهیا می کند. این گونه است که دانشجو همواره نقاد قدرت است و هیچ گاه آغوش سرد و رعب آور قدرت را نپذیرفته است. اگر به تاریخچه جنبش دانشجویی نظر کنیم، خواهیم دید که مبدا بسیاری از تحولات اجتماعی از درون دانشگاه بوده است، زیرا تفکر دانشجو تنها نحله فکری است که غالباً بدون در نظر گرفتن منافع خود به دنبال پرداختن به ریشه ها و دستیابی به آرمان خویش می باشد.

۵۴ سال از حمله بی رحمانه عناصر رژیم شاه بر دانشگاه و دانشجو می گذرد، اما کماکان حضور نظامیان در دانشگاه، ننگی است که دامان دانشگاه را لکه دار نموده است. اگر چه قبل از انقلاب وحشیانه ترین هجوم نظامیان به دانشگاه در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ صورت گرفت، اما بعد از انقلاب این عمل بارها و بارها تکرار گردید. انقلاب فرهنگی و پس از آن فاجعه ننگین کوی دانشگاه، چندش آور ترین و زشت ترین اتفاقات بعد از انقلاب بود، که با چنان قبا حتی بر پیکره جنبش دانشجویی فرود آمد که تاثیر آن تا به امروز نیز پا بر جاست. سیر بررسی فجایع تحمیلی بر دانشگاه نشان می دهد که هر گاه عنصری نظامی به دانشگاه هجوم آورده، فجیع ترین حوادث را بر گرده دانشجو وارد ساخته است.

تلاش سیستم حکومتی همواره در راستای ساکت نمودن صدای مخالف بوده است. با روی کار آمدن دولت نهم سیستم حاکم در برخورد با مخالفان شمشیر را از رو بسته است.آنچه در طی این دوران به وضوح مشخص می باشد سعی حاکمان در راستای تک صدایی نمودن فضای دانشگاه است . این بار حکومت عناصر خود را به داخل دانشگاه فرستاده تا نیازی به هجوم از بیرون نداشته باشد. اتفاقاتی که در سال تحصیلی گذشته برای دانشجویان پلی تکنیک رخ داد مؤید این مطلب است که حاکم نه تنها فریاد مخالف را خفه می کند بلکه در صورت لزوم شنیع ترین اعمال را برای خاموش نمودن صدای دانشجو به کار می برد.گرامی باد یاد دانشجویان در بند احمد قصابان، مجید تو کلی، احسان منصوری و دیگر دانشجویان که هر یک آذرانی هستند آزادیخواه .

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند ضمن محکوم نمودن بازداشت های چند روز گذشته فعالین دانشجویی کشور و تقاضای آزادی برای تمام فعالین در بند با تاکید بر مشی آزادی خواهانه و برابری طلبانه ی جنبش دانشجویی به تمامیت خواهان نو پا خاطر نشان می سازد که پاک نمودن صورت مسئله و خاموش نمودن نوای دانشجو چاره ی کار نیست و قطعاً هر بازداشت، حکم کمیته انضباطی و زندان جرقه ایست در ذهن سایر دانشجویان که نوا ها را فریاد کنند ،فریاد ها را مشت کنند و مشت ها را گره سازند.

زنده باد آزادی، زنده باد برابری