دانشجویان مبارز و مردم آزاده.
مگر فراموشمان می شود، خاطره جانکاه تار و مار کردن فعالین سیاسی در دهه شصت را، قتل های ناجوانمردانه زنجیره ای را، وقایع دردناک هیجده تیر را مگر فراموشان می شود سرکوب کارگران را معلمانمان را و زنان جامعه مان را... مگر فراموشمان می شود سرکوب و قتل عام اجتماعی به بهانه امنیت اجتماعی را، مگر فراموشمان می شود سرکوب هروزه را ! اگر فراموشتان شده پس نظاره کنید چهره عریان بربریت را که بار دیگر از پس نقاب بزک کرده خویش نمایان گشته است، نظاره کنید دانشگاه را، سنگر مبارزه در قلب جامعه استبداد زده خویش را.
در پی اعلام برگزاری مستقل مراسم بزرگداشت روز دانشجو و با شعار" نه به جنگ، دانشگاه پادگان نیست" از طرف دانشجویان" آزادی خواه و برابری طلب"، بار دیگر رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی برای همگان خاطرات تلخ و دردناک کشتار نیروهای چپ را در قالبی جدید زنده کرد. عزم حقیرانه و ناکام رژیم برای سرکوب جنبش چپ که با ربودن و شکنجه ده ها نفر از فعالین جنبش چپ همراه بود، در روزهای که گذشت نشان از تاثیر گذاری قدرت عملی این جنبش و متعاقب آن هراس مدافعان نظم نا انسانی موجود از این جنبش دارد.
رژیم مرتجع جمهوری اسلامی بر این خیال است که با زندان و شکنجه می تواند سد راه جنبش چپ شود، غافل از اینکه جنبش چپ دانشجویی از پشتوانه ای توده ای چه در میان دانشجویان و چه در میان مردم ستمدیده برخوردار است و چنین جنبش ریشه داری که مطالباتش تبلور خواسته های مردم است یقینا غیر قابل سرکوب خواهد بود. برگزاری قدرتمندانه مراسم باشکوه روز دانشجو در روز سیزدهم آذر توسط دانشجویان- با وجود آغاز سرکوب رژیم قبل از مراسم و در حین برگزاری مراسم و اعلام حمایت دانشجویان سراسر کشور از این دانشجویان- خود مهر تاییدی است بر این ادعا.
رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی با آغاز این سناریو، ثابت کرد که بر خلاف خواست ها و شعار های به حق دانشجویان، نه تنها قصد استحاله دانشگاه به محیطی پادگانی را در سر دارد بلکه حتی با استفاده از این فضا به قصد حفظ هژمونی سیاسی خود در منطقه در برابر رقبای خود، از تحمیل جنگی خانمان سوز به بهای تیره روزی مردم تحت سلطه اش هم هیچ ایایی ندارد.
دانشجویان مبارز و مردم آزاده.
سرنوشت جامعه در شرایط کنونی، جدای از سرنوشت رفقای دانشجویمان نخواهد بود که هم اکنون در اسارت رژیم و تحت شدید ترین شکنجه ها و بازجویی ها قرار دارند. از آنجا که یکی از شعارهای مهم دانشجویان در مراسم سیزدهم آذر نه محکم به "جنگ" بود، جای تردیدی نیست که سناریوی اخیر در ادامه سیاست رژیمی است که در پی هوسهایش جامعه را لحظه به لحظه به سوی در افتادن به گرداب یک جنگ امپریالیستی پیش می برد. بنابراین در شرایط حساس امروز اتحاد و ادامه مبارزه تا آزادی همه دانشجویان و زندانیان سیاسی و تا نجات جامعه و پیروزی نهایی راهی است که در پیش رویمان قرار دارد.
بدینوسیله ما جمعی از فعالین چپ یزد اعلام می داریم که اقدامات حقیرانه اخیر رژیم نه تنها تردیدی در تصمیمان ایجاد نمی کند بلکه ما را بیش از هر زمان دیگری بر ادامه راهمان مصصم می گرداند. و اعلام می کنیم که صدور بیانیه تنها نمود رسانه ای قدرت ماست و قطعا در برابر تعرضات اخیر با تمام توانی که در اختیار داریم تا آزادی بی قید و شرط تمامی رفقایمان علی الخصوص سعید آقام علی( از رفقای یزد) و دیگر دانشجویان زندانی و تا برقراری یگانه آزادی و برابری می ایستیم و به مبارزه خود در کنار دیگر رفقای دانشجو و مردم ستمدیده ادامه خواهیم داد.
زندان- شکنجه- تهدید- ارعاب- ترور- وحشت- خفقان- گلوله دیگر اثر ندارد
نابود باد ارتجاع !
زنده باد سنگر سرخ مبارزه انقلابی !
www.yazdlefts.blogfa.com
مگر فراموشمان می شود، خاطره جانکاه تار و مار کردن فعالین سیاسی در دهه شصت را، قتل های ناجوانمردانه زنجیره ای را، وقایع دردناک هیجده تیر را مگر فراموشان می شود سرکوب کارگران را معلمانمان را و زنان جامعه مان را... مگر فراموشمان می شود سرکوب و قتل عام اجتماعی به بهانه امنیت اجتماعی را، مگر فراموشمان می شود سرکوب هروزه را ! اگر فراموشتان شده پس نظاره کنید چهره عریان بربریت را که بار دیگر از پس نقاب بزک کرده خویش نمایان گشته است، نظاره کنید دانشگاه را، سنگر مبارزه در قلب جامعه استبداد زده خویش را.
در پی اعلام برگزاری مستقل مراسم بزرگداشت روز دانشجو و با شعار" نه به جنگ، دانشگاه پادگان نیست" از طرف دانشجویان" آزادی خواه و برابری طلب"، بار دیگر رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی برای همگان خاطرات تلخ و دردناک کشتار نیروهای چپ را در قالبی جدید زنده کرد. عزم حقیرانه و ناکام رژیم برای سرکوب جنبش چپ که با ربودن و شکنجه ده ها نفر از فعالین جنبش چپ همراه بود، در روزهای که گذشت نشان از تاثیر گذاری قدرت عملی این جنبش و متعاقب آن هراس مدافعان نظم نا انسانی موجود از این جنبش دارد.
رژیم مرتجع جمهوری اسلامی بر این خیال است که با زندان و شکنجه می تواند سد راه جنبش چپ شود، غافل از اینکه جنبش چپ دانشجویی از پشتوانه ای توده ای چه در میان دانشجویان و چه در میان مردم ستمدیده برخوردار است و چنین جنبش ریشه داری که مطالباتش تبلور خواسته های مردم است یقینا غیر قابل سرکوب خواهد بود. برگزاری قدرتمندانه مراسم باشکوه روز دانشجو در روز سیزدهم آذر توسط دانشجویان- با وجود آغاز سرکوب رژیم قبل از مراسم و در حین برگزاری مراسم و اعلام حمایت دانشجویان سراسر کشور از این دانشجویان- خود مهر تاییدی است بر این ادعا.
رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی با آغاز این سناریو، ثابت کرد که بر خلاف خواست ها و شعار های به حق دانشجویان، نه تنها قصد استحاله دانشگاه به محیطی پادگانی را در سر دارد بلکه حتی با استفاده از این فضا به قصد حفظ هژمونی سیاسی خود در منطقه در برابر رقبای خود، از تحمیل جنگی خانمان سوز به بهای تیره روزی مردم تحت سلطه اش هم هیچ ایایی ندارد.
دانشجویان مبارز و مردم آزاده.
سرنوشت جامعه در شرایط کنونی، جدای از سرنوشت رفقای دانشجویمان نخواهد بود که هم اکنون در اسارت رژیم و تحت شدید ترین شکنجه ها و بازجویی ها قرار دارند. از آنجا که یکی از شعارهای مهم دانشجویان در مراسم سیزدهم آذر نه محکم به "جنگ" بود، جای تردیدی نیست که سناریوی اخیر در ادامه سیاست رژیمی است که در پی هوسهایش جامعه را لحظه به لحظه به سوی در افتادن به گرداب یک جنگ امپریالیستی پیش می برد. بنابراین در شرایط حساس امروز اتحاد و ادامه مبارزه تا آزادی همه دانشجویان و زندانیان سیاسی و تا نجات جامعه و پیروزی نهایی راهی است که در پیش رویمان قرار دارد.
بدینوسیله ما جمعی از فعالین چپ یزد اعلام می داریم که اقدامات حقیرانه اخیر رژیم نه تنها تردیدی در تصمیمان ایجاد نمی کند بلکه ما را بیش از هر زمان دیگری بر ادامه راهمان مصصم می گرداند. و اعلام می کنیم که صدور بیانیه تنها نمود رسانه ای قدرت ماست و قطعا در برابر تعرضات اخیر با تمام توانی که در اختیار داریم تا آزادی بی قید و شرط تمامی رفقایمان علی الخصوص سعید آقام علی( از رفقای یزد) و دیگر دانشجویان زندانی و تا برقراری یگانه آزادی و برابری می ایستیم و به مبارزه خود در کنار دیگر رفقای دانشجو و مردم ستمدیده ادامه خواهیم داد.
زندان- شکنجه- تهدید- ارعاب- ترور- وحشت- خفقان- گلوله دیگر اثر ندارد
نابود باد ارتجاع !
زنده باد سنگر سرخ مبارزه انقلابی !
www.yazdlefts.blogfa.com
No comments:
Post a Comment